Het voetbal was niet om over naar huis te schrijven en op de tribunes moesten kinderen vluchten voor onrust. Het moest een gezellig uitje worden waarin vrienden uit Mexico City en Londen kennis zouden maken met de Nederlandse voetbalsfeer. Die kan zo gezellig zijn, maar was dat zondag in de Amsterdam Arena allerminst.
Het eerste, en wat later bleek het enige, Ajax-doelpunt hadden ze al gemist. Maar Ajax was goed begonnen en zou nog wel een keer scoren. De ArenA is imponerend voor de internationale voetbalfans, al zijn ze bij Chivas America en Arsenal een groot stadion gewend.
De vlaggen met de gewonnen bekers maken indruk. Terwijl ik wacht op een goed moment om mijn vrienden van een gezamenlijke tijd in Barcelona te vertellen over betere tijden van het Nederlandse voetbal en Ajax, scoort Willem II de 1-1. Toch maar even wachten.
Het publiek fluit harder en vaker dan bij wedstrijden in Mexico. Het doet de voetbaltoeristen pijn aan de oren. Zijn de fans publiek misschien verwend door al die prijzen in het verleden? Net als de geschiedenisles over de gouden jaren van het Nederlandse voetbal start, scoort Willem II de 1-2. Ajax maakt zijn naam niet waar. De vlaggen van de Europa Cup wapperen niet meer. De groep internationale voetballiefhebbers ziet het niet gebeuren dat een Nederlandse club snel een Europese prijs zal winnen. Dat hadden veel mensen in Nederland al bedacht, of zelfs geaccepteerd.
De wedstrijd is niet het meest interessante meer. Het verschuifbare dak trekt wel de aandacht. Er wordt gelachen om het verhaal dat er tegen Feyenoord sneeuw doorheen viel, dat landde op het hoofd van coach Frank de Boer. “Moet leuk zijn geweest voor de Feyenoord-fans”, zegt de Londenaar. Hij is verbaast als hij hoort dat die al jaren niet meer welkom zijn in de ArenA. De Mexicanen kunnen het zich lastig voorstellen. Eentje wijst naar twee rijen achter ons. Daar zitten twee andere Mexicaanse voetbalfans naast elkaar. Eén in het shirt van Chivas, de ander in het shirt van America. De twee grootste rivalen.
Het zet de onrust die later in Vak 410 ontstaat in een ander licht. Wat er gebeurd is, is gissen, maar dat de groep duwende en trekkende mannen de rust niet kon bewaren is duidelijk. Als de helft van de vechtende partijen verwijderd is, zingen de overgebleven fans samen met de fanatieke fans achter de goal. De wedstrijd lijkt ze even niet te boeien. Er gebeurt ook niet veel op het veld en de score blijft onveranderd.
Op de weg terug van het stadion hoor ik een kleine jongen aan zijn vader vragen: “Papa, waarom floten ze zo hard?” Het antwoord is alleszeggend: “Het was drama vandaag jongen. Dan zingen ze geen Hup Ajax Hup.”
Op de website Het Parool: Een niet geslaagd uitje naar de Arena
