In de Seizoengids van Voetbal International (jaargang 2017/2018) stond een rubriek met interview met fans van alle 38 Nederlandse profclubs. Van een Heracles-baby tot de buurman van het PSV-stadion. Een dwarsdoorsnede van de Nederlandse voetbalfan toont dat clubliefde verschillend beleefd wordt, maar altijd heel diep zit.
ADO: ‘Ik ben langer bij ADO dan bij mijn vrouw”
Het lukt Harm Huttinga (63), in Den Haag bekend als de ADO-fan van de eeuw, tegenwoordig weer om te eten na een nederlaag.
Hoe diep zit ADO bij jou?
‘Ik ben op vijfhonderd meter van het Zuidpark Stadion geboren en ik heb vanaf 1970 alles meegemaakt, tot de Europese wedstrijd bij West Ham United aan toe. Er is nooit een andere hobby geweest. Gelukkig heb ik mijn vrouw dat van te voren duidelijk gemaakt. Zij vindt het een obsessie, maar ja, ik ben langer bij ADO dan bij haar.’
Is jouw voetbalbeleving in de loop van de jaren veranderd?
‘Ik heb wat meegemaakt als ADO-fan, inclusief een hoop rottigheid. Ik ben ook niet altijd een lieverdje geweest. Als een maat achtervolgd werd, ging ik er wel achteraan. Nu zijn het rustigere tijden en ga ik lekker op mijn gemakkie naar het stadion en ouwehoer ik zelfs met de tegenstanders. De passie is er nog altijd, maar ik kan nu ook na een nederlaag gewoon eten. Trouwens, zeg maar als ik te veel praat hoor, want ik kan uren doorgaan over ADO.’
Excelsior: ‘Excelsior is de gezelligste familie van Nederland’
De 34-jarige Manuel Overvoorde heeft de handtekening van Tom Muyters, zijn favoriete Excelsior-speler aller tijden, op zijn arm laten tatoeëren.
Waarom past Excelsior bij jou?
‘Het is een club waar je wordt gewaardeerd als supporter. Het is de gezelligste familie van Nederland. We zijn dan misschien de kleinste in de competitie en worden soms als het lachertje gezien, maar we houden ons toch mooi staande. En op een gemoedelijke manier. Hier kun je na een wedstrijd gewoon nog met de spelers praten en ze leren kennen. Dat is speciaal in de Eredivisie.’
Met welke speler kun jij het best opschieten?
‘Ik kon altijd erg goed babbelen met Tom Muyters. Ik heb een fanpagina op Facebook voor hem gemaakt en ging op een gegeven moment vooral voor hem naar de wedstrijden. Ik heb zelfs zijn handtekening op mijn arm staan als tatoeage. Hij is niet de allerbeste keeper en niet iedereen was fan van hem, maar wij kunnen geen Buffon betalen. Dan maar een topgozer zoals Tom. Hij is nu weg, maar ik heb nog een verjaardagscadeau voor hem liggen dat ik hem graag nog eens overhandig.’
FC Twente: ‘Het enthousiasme is gebleven’
De 91-jarige Wim van Diek is de oudste seizoenkaarthouder van FC Twente.
Heeft u in al die jaren dat u naar het voetbal gaat een verandering opgemerkt?
‘Het enthousiasme van de mensen is, net als bij mijzelf, hetzelfde gebleven. De faciliteiten zijn sterk verbeterd. Vroeger kon ik als jonge kerel prima staan, maar nu moet ik zitten. Gelukkig mag ik zelfs met de lift naar boven. De avondwedstrijden zijn helaas wel iets te laat voor me.’
Met wie gaat u naar het stadion?
‘Mijn broer gaat al jaren met mij mee. Hij is vijftien jaar jonger. Ik loop met mijn stok achter hem aan. Mijn zoons zijn voor Willem II en De Graafschap.’
Vindt u dat jammer?
‘Zeker niet. Ze gaan naar de club van hun woonplaats. Dat lijkt me goed en logisch. Ik zag vroeger in Enschede spelers als Abe Lenstra en ik geniet nog steeds. Tijdens het lezen van een boek verlies ik de concentratie, maar tijdens een voetbalwedstrijd niet. De sociale contacten eromheen maker het nog waardevoller. Als je stil zit, verpieter je.’
Heracles: ‘Onze dochter krijgt een Heracles-opvoeding’
Dennis Kremer (30) liet zijn huwelijksfoto’s maken in het stadion van Heracles. Niet zo gek, want daar ontmoette hij zijn vrouw Stefanie. Hun pasgeboren dochter krijgt het Heracles-virus dan ook vanaf het begin van haar leven mee.
Is het fijn om een partner te hebben die jouw passie voor Heracles deelt?
‘Met iemand die voor Twente is, houd ik het niet vol denk ik. Ik ben veel met de club bezig en mijn vrouw heeft hetzelfde. Het past goed zo. Onze dochter krijgt ook echt een Heracles-opvoeding. Dat komt wel goed.’
Hoe ziet dat eruit?
‘Ik heb haar na drie dagen na haar geboorte aangemeld bij de kidsclub van Heracles. Ook kreeg ze van iedereen Heracles-cadeautjes. Een rompertje, sokjes, speentjes. Ik kan niet wachten om haar mee te nemen naar het stadion. Nog even kijken of ze bij mij of mijn vrouw komt zitten, want ik laat me in de positieve zin van het woord wel gaan tijdens de wedstrijd. Dan komt de passie eruit. Maar de harde woorden kan ik voor mijn dochter wel inhouden natuurlijk.’
PSV: ‘Wonen naast het stadion is het mooiste wat er is’
Stefan Buenen (41) kan het PSV-stadion vanuit zijn huis zien liggen, maar dat is niet altijd een voordeel.
Hoe is het om naast het stadion te wonen?
‘Het is het mooiste wat er is. Ik heb er heel even niet gewoond en toen miste ik het. Nu fiets ik elke dag weer langs het stadion en ik moet er elke keer naar kijken. Het is niet het allermooiste stadion en hij kan wel een likje verf gebruiken, maar het is wel óns stadion. Op wedstrijddagen ben ik er altijd al twee uur van te voren. Dan doe ik eerst een bakje koffie bij Caffee 1913, even de sfeer proeven, dan het wedstrijdje kijken en daarna analyseren met een pilsje in het supportershome.’
Heb je wel eens thuis moeten blijven tijdens een wedstrijd?
‘Na een operatie aan mijn knieën moest ik twee wedstrijden overslaan. Toen zat ik thuis op de bank en kon ik het stadion horen. Dat was wel even balen, want ik wilde natuurlijk daarbinnen zitten. Gelukkig hoorde ik alleen maar gejuich en wonnen we.’
Jupiler League
FC Dordrecht: ‘Ik wil iets teruggeven voor de steun van de club’
Huib van der Windt (74) merkt dat zijn overleden zoon Hugo nog niet is vergeten bij FC Dordrecht.
Hoe bent u bij FC Dordrecht terechtgekomen?
‘Via mijn jongste zoon. Die was enorm fanatiek en wilde ondanks zijn spierziekte door weer en wind naar alle wedstrijden. Ik werd in zijn slipstream meegenomen. Als ik niet wilde, noemde hij me een nepsupporter en dan waren we alweer onderweg. De club was enorm goed voor hem. De spelers kwamen voor het seizoen zelfs bij hem thuis om het nieuwe shirt te bezorgen.’
Hoe is het om zonder uw zoon naar Dordrecht te gaan?
‘Het is ook mijn club geworden. Ik ben gehecht geraakt aan de club en wil iets teruggeven waar dat kan. Tegenwoordig niet meer in officiële functies zoals eerder in de RvC, maar nog altijd als supporter. Mijn zoon is achttien jaar na zijn overlijden nog niet vergeten. Met een tegel op de tribune is er een dierbaar eerbetoon geplaatst en nog steeds praten mensen over hem. Dat ontroert me zeer.’
Helmond Sport: ‘Ik maakte een vliegende start als supporter”
Helmond Sport bestaat dit seizoen vijftig jaar en steekt zichzelf met een wit-rood jubileumtenue weer in de oude clubkleuren. Het zorgt voor vreugde bij supporter Robert Verkoelen (44), bij wie goede herinneringen boven komen.
Waarom is het shirt bijzonder voor je?
‘Het zijn de kleuren van het eerste shirt dat ik heb gekocht. Op mijn negende ging ik voor het eerst naar het stadion, dat was het kampioensjaar. Daarna volgde de enige twee Eredivisiejaren en weer een seizoen later de bekerfinale tegen FC Utrecht. Ik maakte een vliegende start als supporter. De meeste herinneringen van die tijd zijn vervlogen, maar de volle tribunes staan op mijn netvlies.’
Hunker je ernaar om dat nog eens mee te maken?
‘Een nieuwe topprestatie zou fijn zijn, maar daar laat ik mijn steun niet van af hangen. Natuurlijk hebben we onze ambities en daar wordt ook hard aan gewerkt, maar al moeten we nog dertig jaar op de Eredivisie wachten, ik ben erbij.’
Jong PSV: ‘Met mijn toeter kan ik mijzelf uiten’
Door een ontwikkelingsstoornis heeft Jan van de Pas (34) moeite met praten, maar met zijn toeter laat hij volop van zich horen bij de wedstrijden van Jong PSV. Het leverde hem de bijnaam Toeterjan op.
Hoe kwam je op het idee om een toeter mee te nemen naar het stadion?
‘Met woorden kom ik er niet altijd uit, maar nu ben ik er toch altijd bij. Om de spelers aan te moedigen, maar ook om contact te maken. Mijn toeter heeft me erg geholpen. Ik kan mijzelf uiten en mensen bereiken. Zo wil ik uiteindelijk de beste supporter van het zuiden worden.’
Hoe zijn de reacties op jouw toeteren?
‘Ik krijg heel veel warmte terug. Eerst ging ik met de spelers op de foto, maar nu willen mensen met mij op de foto. Of ze vragen of ze even mogen toeteren. Daar word ik gelukkig van. Het liefst zou ik willen dat het hele stadion Toeterjan zou zingen.’
RKC Waalwijk: ‘Je wordt heen en weer geslingerd tussen emoties’
Bas Brok, 32 jaar en supporter van RKC Waalwijk, maakte de gloriejaren van zijn club mee. Nu is hij vooral blij dat RKC nog bestaat.
Wat zijn jouw eerste herinneringen aan RKC?
‘Dat was nog in het oude stadion, de zogenaamde fietsenstalling. Dat was het aanzien niet waard, maar het was wel onze grond en onze beleving. Later beleefden we onder Martin Jol en Marcel Brands de succesjaren en daarna kwamen moeilijke tijden, maar de puurheid en gemoedelijkheid van RKC is nooit verloren gegaan.’
Hoe maakte je het mee dat het voortbestaan van RKC aan een zijden draadje hing?
‘Dat was een slopende periode. Mijn leven en dat van vele anderen is grotendeels ingesteld rond de club. Dat dreigden we kwijt te raken. Als RKC-supporter wordt je op en neer geslingerd tussen emoties. We zijn sportief niet verwend de laatste jaren, maar ik ben vooral blij dat de club nog bestaat. Daar verdient Remco Oversier een groot compliment voor. Hij heeft er als directeur voor gezorgd dat RKC nog leeft. Nu hopen we dat het elk jaar weer een stapje beter gaat.’
