Het bekerduel met NEC Nijmegen is voor HHC Hardenberg een nieuw hoogtepunt in de clubhistorie. Radio-DJ Edwin Evers, de bekendste fan van de oranjehemden, neemt ons mee in de clubcultuur van de Hardenbergse trots. ,,Vriendschap en voetbal lopen door elkaar.”
5 december, HHC Hardenberg – Capelle: Een uur voor de wedstrijd ziet het al Oranje op sportpark De Boshoek, waar HHC zijn wedstrijden speelt. Het duel met Capelle is het laatste thuisduel voor de bekerontmoeting met NEC Nijmegen en een gevoelstemperatuur onder nul graden weerhoud de HHC-supporters er niet van om hun ploeg aan te komen moedigen.
Zoals elke week is ook 538-DJ Edwin Evers langs het veld te vinden. Hij staat op zijn vaste plekje bij het doel waar HHC moet scoren. Met zijn handen ver in de zakken van zijn jas wapent hij zich tegen de koude wind. Terwijl hij de wedstrijd aandachtig volgt, roept Evers af en toe wat aanwijzingen naar de spelers. Het spreektempo dat hij op de radio haalt, haalt hij hier niet. In de uitzendingen komt de uitbundige kant van Evers naar boven, maar daarbuiten is hij vooral nuchter. ,,Ik ben geen lawaaipapegaai,” zegt hij.
“Ik hoef hier ook niet op de middenstip te staan, liever niet zelfs.”
Bij HHC hoeft de radio-DJ, drummer en zanger niet in de schijnwerpers te staan. Het liefst staat hij in de luwte langs de kant van het veld. ,,Doordeweeks krijg ik genoeg aandacht,” zegt Evers. ,,Bij HHC word ik ook wel herkend, maar mensen zijn niet verrast als ze me tegenkomen. Ik hoef hier ook niet op de middenstip te staan, liever niet zelfs.”
Hij mag dan ingetogen zijn, bij de doelpunten en uiteindelijke winst van HHC (2-1) gaat hij los. Met gebalde vuisten steekt hij zijn armen in de lucht. Ook het vaste groepje met wie Evers de wedstrijden kijkt, viert feest. Onder hen zijn broers en enkele bestuursleden zoals voorzitter Bert Beun. Drukbezette en invloedrijke mannen, maar allemaal maken ze tijd vrij om hun steentje bij te dragen aan hun club. Op zaterdag ontmoeten ze elkaar bij de wedstrijden van HHC, uit en thuis. Ze zijn dit keer redelijk compleet, maar één man wordt altijd gemist. De in 2014 overleden voorzitter Louis Breukelman. Hij werd niet ouder dan 50 jaar en liet zijn gezin, zijn vrienden en zijn club in verdriet achter.
,,Dat was een droevige tijd,” aldus Evers. Na een veelzeggende seconde stilte en een hoest gaat hij verder. ,,We verloren een prachtig mens en een geweldige voorzitter, een karakteristiek figuur. Hij genoot van het leven.”
Evers denkt vaak aan het verlies. ,, Louis stond vaak bij ons de wedstrijden te kijken. We halen nog veel herinneringen op. ‘Weet je nog toen met Louis?’, zeggen we dan. Hij zal tegen NEC gemist worden, zoals bij elke wedstrijd. Het zal nooit meer zo zijn zoals het toen was, maar Louis zit verweven door de club. Net als veel mensen van de club, kende ik hem ook buiten HHC om. Voetbal en vriendschap lopen hier door elkaar. Of je nou in het bestuur zit of de koffie inschenkt: we hebben allemaal het beste voor met de club.”
Evers kijkt van onder zijn muts eens omhoog naar de veldverlichting. Nadat NEC Nijmegen uit de koker kwam rollen, werd met man en macht gewerkt aan een verbetering van de lichtmasten. De lampen voldeden niet aan de eisen voor de bekerwedstrijd, maar de club zag het niet zitten om uit te wijken naar het stadion van PEC Zwolle of FC Emmen. ,,Wat er dan in gang gezet wordt, is fantastisch,” aldus Evers. ,,Iedereen zet zich in om dit duel hier te spelen. Dat is gelukt door de inzet van alle vrijwilligers waar de club op leunt.”
Voorsprong tegen Feyenoord
In 2008 week HHC voor het bekerduel met Feyenoord (1-5) wel uit naar het stadion van FC Emmen. Met 34 bussen kwamen de fans van de Hardenbergse club naar de wedstrijd. Ze zagen hun club op 1-0 voorsprong komen. ,,Dat zijn historische momenten voor de club,” aldus Evers. ,,Ik verwacht voor het duel met NEC ook wel drie, vierduizend man. Een goed resultaat zou de kers op de taart zijn. In de beker gebeuren altijd rare dingen en ik hoop dat wij een keer de verrassing kunnen zijn.”
Na de upgrade van de veldverlichting, voldoen de lampen nu ook aan de eisen voor de nieuwe landelijke divisie. HHC is ambitieus en wil promoveren, maar Evers hoopt niet dat de charme van de club verloren gaat. ,,Het wordt elk jaar professioneler en de club haalt de spelers overal vandaan, maar het heeft nu nog iets vrijblijvends. Je moet vooral graag bij HHC willen spelen.”
Evers kan na een verliespartij flink chagrijnig terug naar huis lopen, maar hij zet plezier wel op de eerste plek. ,,De gezelligheid in de kantine moet niet minder zijn na winst of verlies. Dat kan verloren gaan als je hogerop gaat spelen.”
Eventuele zorgen voor later. Vooralsnog gaat het HHC voor de wind met een vierde plaats in de Topklasse en een plek in de achtste finales van de KNVB beker. Evers vertelt in zijn radioshow regelmatig over de prestaties van zijn favoriete club. ,,Als er een aanleiding is, grijp ik die graag aan. Dat is leuk als we winnen, maar als we verliezen, hoor ik dat nog een tijdje van de jongens om me heen.”
Het gebeurt ook wel eens andersom dat Evers bij HHC inspiratie op doet voor zijn uitzending. ,,Vooral de voetbalhumor vind ik fantastisch. Laatst bestelde iemand tien bier en twee koffie. Toen vroeg de barjuffrouw: ‘Wat wil je met al die koffie?’ Nou, dan kun je mij wegdragen.”
Familie Evers bij HHC
Evers is niet als enige van zijn familie betrokken bij HHC. Zijn oudste broer Johan is vicevoorzitter en Erik, de middelste van de drie, zit in het jeugdbestuur nadat hij zo’n dertig jaar geleden een tijdje in het eerste elftal speelde. ,,Wat dat betreft heeft hij een streepje voor op Johan en mij,” zegt Evers. Zelf voetbalde hij tot zijn vijftiende op De Boshoek, maar al snel ging hij zich meer met radio maken bezig houden. ,,Daarmee is geen groot voetbaltalent verloren gegaan hoor.”
Hij zet zich nog wel in voor de club. Zo galmde zijn radiostem een tijd lang over het sportpak in de vorm van reclameboodschappen. Nu is hij sponsor en lid van de businessclub. ,,Ik spreek de bestuursleden wel als vrienden, maar ik bemoei me verder niet met hun bezigheden. De club wordt fantastisch gerund. HHC is een florerende club en daar mag Hardenberg trots op zijn. We hebben een geweldige supportersschare en goede faciliteiten, maar boven dat alles is HHC vooral een warme club.”
Net als zijn vrienden met wie Evers de wedstrijden van HHC kijkt, is zijn leven doordeweeks bezet met zijn werk. Het wekelijkse bezoek aan HHC ziet hij als een uitlaatklap. ,,Van maandag tot vrijdag leef ik heel gestructureerd. Ik ben niet alleen maar bezig met mijn radioprogramma, maar ik ga wel elke dag vroeg naar bed en heb weinig sociale bezigheden. Bij HHC spreek ik mijn vrienden en drink ik na de wedstrijd een biertje in de kantine. Ik ga nu tien jaar lang naar bijna alle wedstrijden en ik kijk er elke keer weer naar uit. Als ik vanaf mijn huis naar het sportpark loop, weet ik al dat het een gezellige middag gaat worden. Dat plezier is het hoogtepunt van mijn week.”
