Author: Jesper (page 9 of 15)

Jesper Langbroek (1996) is sportjournalist en publiceerde over voetbal in onder andere het AD en Voetbal International. In 2019 reisde hij door Latijns-Amerika van stadion naar stadion en deed hij verslag van de Copa América in Brazilië. In 2021 publiceerde Langbroek het boek ‘2002: De Europese helden van Feyenoord’.

Kunstenaar Delic staat klaar voor nieuwe generatie producers (Hiphop in je Smoel)

Aangekomen bij het huis van Peter Blom is de ontvangst hartelijk. Een man in een open blouse, met een klassieke opa-pet en een bril met gekleurde glazen doet de deur open. Onder deze vermomming gaat voormalig Opgezwolle-lid en drievoudig winnaar van de gouden greep voor beste producer Delic schuil. Tegenwoordig is hij kunstschilder en geeft hij lessen in het produceren en mixen van muziek. Hij heet ons welkom en na het bestijgen van de trap mogen de schoenen uit en wordt het koffiezetapparaat aangezet. Niet veel later is het gezelschap van cursisten compleet. Na de eerste les van vorige week zijn ze klaar voor de tweede ronde van Les van Delic. (Artikel voor HIJS, 25-03-2015)

Voordat we de studio induiken, vertelt Delic over de plannen van vandaag. Ille en Don Guan, twee van de deelnemers en beatmakers/rappers van De Fakkelteit in Zwolle, hangen nu al aan zijn lippen. Delic vertelt dat ze vandaag bezig gaan met een plan van aanpak voor een nummer en dat hij blijft mekkeren over flow en ritme. Als het tijd is om een verdieping hoger de studio te betreden, zien we de twee belangrijkste zaken van Delic bij elkaar: muziek en schilderkunst.

De kamer is gevuld met zijn productieapparatuur grotendeels bestaande uit beeldschermen en boxen, de door hem gemixte plaat One van Pete Philly en kilo’s isolatiemateriaal op de muren en het plafond. Een paar opgedroogde kwasten verraden ook de aanwezigheid van een kunstenaar. Delic kruipt even in zijn rol als schilder Peter Blom (“Je mag Delic of Peter zeggen, ik reageer op allebei.”). Terwijl hij onder een aantal zwarte doeken wat schilderijen vandaan tovert, zegt hij: “Deze heb ik net verkocht. Ik was helemaal vergeten dat ie te koop stond, maar blijkbaar stond het nog op mijn site.” Even staan alle bezoekers bewonderend te kijken naar de nieuwe serie schilderijen, het best te beschrijven als surrealistische straatbeelden, maar nog beter check je Delics schilderstijl zelf op de website van Peter Blom Paintings.

Voor nu even genoeg over de kunst, terug naar de muziek. Delic vraagt de deelnemers van de cursus, naast Ille en Don Guan ook de goedlachse Ugur, of ze allemaal een track van zichzelf en foto’s van hun opnamelocaties hebben meegenomen. De antwoorden zijn bevestigend. Voordat Delic met het materiaal bezig gaat, wil hij het eerst even hebben over de mindstate van de deelnemers. Hij vertelt dat hij tijdens en na zijn wereldreis geobsedeerd is geraakt door de mindstate van de mens. Hij vertelt over theorieën uit het Verre Oosten en over drie verschillende mindstates (haastig, sloom en helder) en de invloed hiervan op het creatieve proces bij het maken van muziek, schilderen of schrijven. “Als je je mind kan controleren, kun je de resultaten van je acties beter controleren”, stelt Delic. “Ik ben heel enthousiast geworden over deze denkwijze, dus we kunnen het er lang over hebben. Maar dat doen we volgende week. We kunnen nu ook gewoon beats maken.”

Read more

Share

VI Seizoengids 2017/2018: rubriek met fans

In de Seizoengids van Voetbal International (jaargang 2017/2018) stond een rubriek met interview met fans van alle 38 Nederlandse profclubs. Van een Heracles-baby tot de buurman van het PSV-stadion. Een dwarsdoorsnede van de Nederlandse voetbalfan toont dat clubliefde verschillend beleefd wordt, maar altijd heel diep zit.

ADO: ‘Ik ben langer bij ADO dan bij mijn vrouw”

Het lukt Harm Huttinga (63), in Den Haag bekend als de ADO-fan van de eeuw, tegenwoordig weer om te eten na een nederlaag.

Hoe diep zit ADO bij jou?

‘Ik ben op vijfhonderd meter van het Zuidpark Stadion geboren en ik heb vanaf 1970 alles meegemaakt, tot de Europese wedstrijd bij West Ham United aan toe. Er is nooit een andere hobby geweest. Gelukkig heb ik mijn vrouw dat van te voren duidelijk gemaakt. Zij vindt het een obsessie, maar ja, ik ben langer bij ADO dan bij haar.’

Is jouw voetbalbeleving in de loop van de jaren veranderd?

‘Ik heb wat meegemaakt als ADO-fan, inclusief een hoop rottigheid. Ik ben ook niet altijd een lieverdje geweest. Als een maat achtervolgd werd, ging ik er wel achteraan. Nu zijn het rustigere tijden en ga ik lekker op mijn gemakkie naar het stadion en ouwehoer ik zelfs met de tegenstanders. De passie is er nog altijd, maar ik kan nu ook na een nederlaag gewoon eten. Trouwens, zeg maar als ik te veel praat hoor, want ik kan uren doorgaan over ADO.’

Excelsior: ‘Excelsior is de gezelligste familie van Nederland’

De 34-jarige Manuel Overvoorde heeft de handtekening van Tom Muyters, zijn favoriete Excelsior-speler aller tijden, op zijn arm laten tatoeëren.

Waarom past Excelsior bij jou?

‘Het is een club waar je wordt gewaardeerd als supporter. Het is de gezelligste familie van Nederland. We zijn dan misschien de kleinste in de competitie en worden soms als het lachertje gezien, maar we houden ons toch mooi staande. En op een gemoedelijke manier. Hier kun je na een wedstrijd gewoon nog met de spelers praten en ze leren kennen. Dat is speciaal in de Eredivisie.’

Met welke speler kun jij het best opschieten?

‘Ik kon altijd erg goed babbelen met Tom Muyters. Ik heb een fanpagina op Facebook voor hem gemaakt en ging op een gegeven moment vooral voor hem naar de wedstrijden. Ik heb zelfs zijn handtekening op mijn arm staan als tatoeage. Hij is niet de allerbeste keeper en niet iedereen was fan van hem, maar wij kunnen geen Buffon betalen. Dan maar een topgozer zoals Tom. Hij is nu weg, maar ik heb nog een verjaardagscadeau voor hem liggen dat ik hem graag nog eens overhandig.’

 

 

Read more

Share

Paul Gladon: ‘Mijn carrière is niet normaal’ (VI)

Na een seizoen met slechts 186 speelminuten voor Wolverhampton Wanderers wil Paul Gladon (25) bij Heracles pieken in zijn carrière. De spits laat de eenzaamheid achter zich en hoopt in het gemoedelijke Almelo weer van zich te laten horen. ‘Ook dit keer zal ik revanche nemen.’

Paul Gladon had er lang naar uitgekeken: weer voetballen na een jaar dat werd getekend door een gebrek aan speeltijd en plezier bij Wolverhampton. Tijdens de eerste oefenwedstrijd bij Heracles pakte hij dat tegen een selectie van Almelose voetballers meteen weer aardig op. De aanvaller maakte zes doelpunten in één helft en straalde van plezier. De fans van Wolverhampton konden het vast niet geloven. Vol verbazing zagen zij de naam van hun Nederlandse miskoop zes keer op een scoreformulier verschijnen. Vorig seizoen zagen ze hem vooral in zijn eentje op de tribune zitten, nu bleek dat hij wel degelijk doelpunten kan maken als hij de kans krijgt.

In Almelo was het beeld van een juichende Gladon al bekend. De supporters heetten de teruggekeerde spits dan ook van harte welkom, hunkerend naar nieuwe belangrijke doelpunten. Gladon was blij dat ze hem niet vergeten waren, maar nog blijer was hij dat hij weer ergens bij hoorde. In Engeland belandde hij op een zijspoor en was hij vaker alleen dan hem lief was. Alleen in zijn villa, alleen aan het ontbijt op de club en alleen op de tribune. Hij verpieterde zonder mensen en gezelligheid om zich heen. Toch heeft hij geen spijt van zijn Engelse avontuur.

Eigenlijk wilde Gladon vorig jaar zomer helemaal niet weg bij Heracles. Hij voelde zich thuis bij de club en vermaakte zich met Iliass Bel Hassani, Coen Gortemaker en Thomas Bruns. Met hen hoefde hij niet eens af te spreken. Het was standaard dat ze na de training even naar het centrum of naar de bioscoop gingen. Sportief gezien had hij uitzicht op de rol van eerste spits. Voor dat doel had hij het hele seizoen alles gegeven en was hij zo vaak het kantoor van trainer John Stegeman binnengelopen, zo vaak dat zijn coach er gek van werd. Gladon kwam nooit om ruzie te schoppen, maar wel om te laten weten dat hij er ook nog was.

Lees het hele verhaal via een van deze links (achter betaalmuur, later mogelijk hele verhaal op deze site).

VI PRO

Blendle

Share

Voetbalgezin Heerkes valt uit elkaar

Met zijn vertrek naar China trekt voetbaltrainer Gert Heerkes weer weg van zijn gezin in Hardenberg. Maar ook op afstand staat hij klaar voor zijn zoons Menno en Tom, die beiden met vallen en opstaan hun eigen weg zoeken in de voetballerij. (De Stentor, februari 2018)

In de woonkamer kijkt Menno Heerkes met het bord op schoot naar de televisie. Niet verrassend heeft de voetballer van SV Meppen de buis afgestemd op Fox Sports, waar de wedstrijd tussen Utrecht en Cambuur te zien is. In huize Heerkes wordt Goede Tijden Slechte Tijden vaak over geslagen. Wat wil je, met Menno en Tom als twee voetballende zoons, trainer Gert als vader en een net zo voetbalgekke moeder Sientje.

Binnenkort trekt Gert voor een tweede periode naar China. Dit keer als coach Qingdao Red Lions. Het liefst was hij doorgegaan als hoofd jeugdopleiding bij FC Emmen, maar de club wilde de functie anders invullen en verlengde zijn contract niet. “We hadden eindelijk wat rust thuis en wilden ook een stukje gaan verbouwen. Nu moet ik plotsklaps naar China, want wie zegt dat ik in Nederland straks een baan krijg?”

Bouwen aan club

In plaats van bouwen aan zijn huis, gaat Gert bouwen aan zijn nieuwe club, die van het vierde niveau omhoog wil stromen. “Tijdens mijn periode bij Jiangsu Sainty zijn de jongens en mijn vrouw langs geweest en dat beviel hen goed. Het zat altijd wel in mijn hoofd om terug te keren naar China, maar het komt sneller dan verwacht.”

Dat je in de voetballerij moeilijk aan carrièreplanning kan doen, heeft Menno ook geleerd. Hij is inmiddels aangeschoven, al volgt hij de voetbalwedstrijd op tv nog steeds vanuit een ooghoek. De kans dat we hem zelf nog in de samenvattingen gaan zien, acht hij klein. Vorig seizoen werd hij na zijn basisdebuut in de Eredivisie bij Heracles geslachtofferd, waarna zijn ambitie als profvoetballer wegzakte. Hoewel Meppen bovenaan staat op een goed niveau, stelt hij zichzelf niet echt meer doelen in het voetbal zoals hij dat eerder deed. “Ik heb wel eens gezegd dat ik met mijn debuut in de eredivisie genoegen zou nemen, dus daar ben ik enorm trots op. Maar ik heb gemerkt dat de hardheid van de voetballerij niet helemaal bij mij past. Het dollen met teamgenoten is nog steeds super leuk, maar uiteindelijk is het ieder voor zich”, vertelt Menno.

Read more

Share