Author: Jesper (page 6 of 15)

Jesper Langbroek (1996) is sportjournalist en publiceerde over voetbal in onder andere het AD en Voetbal International. In 2019 reisde hij door Latijns-Amerika van stadion naar stadion en deed hij verslag van de Copa América in Brazilië. In 2021 publiceerde Langbroek het boek ‘2002: De Europese helden van Feyenoord’.

Wout Weghorst is vastberaden om te slagen in Almelo (november 2014)

Met Wout Weghorst heeft Heracles een ambitieuze en vastberaden versterking in huis gehaald. De 21-jarige spits komt transfervrij over van FC Emmen, waar hij in twee seizoenen negentien keer het net trof. Weghorst gaat er alles aan doen om zijn verblijf in Almelo tot een succes te maken. De voetballer is niet vies van hard werken en is dan ook vaak in het krachthonk te vinden. “Op jonge leeftijd was ik al zo fanatiek dat mijn teamgenoten zich wel eens afvroegen of ik wel helemaal honderd procent was.” (november 2014)

Bij RKSV NEO, de club waar je begon met voetballen, speelde je al heel snel in het eerste elftal. Wat voor tijd heb je daar beleefd?

‘Op mijn vijftiende debuteerde ik in het eerste elftal. Ik zat toen nog in de b’s, maar ik deed eigenlijk altijd al met de oudere teams mee. Aan het eind van het seizoen mocht ik een paar wedstrijden meespelen met het eerste. Mijn debuut zal ik nooit vergeten. We stonden 0-1 achter en ik kwam als invaller in het veld op het moment dat wij een corner mochten nemen, ik moest dus meteen aan de bak. Ik kopte die bal erin en ik wist niet hoe hard ik moest juichen. Een erg mooi moment. Zeker ook omdat er wel eens werd gezegd dat ik in de hogere teams speelde, omdat mijn vader met zijn bedrijf hoofdsponsor is van de club. Die geluiden motiveerde mij alleen maar en toen ik het seizoen erna definitief bij het eerste aan mocht sluiten, werd ik clubtopscorer. Ik heb toen wel het tegendeel bewezen denk ik.”

Was je toen al bezig met een mogelijke profcarrière?

‘Van jongs af aan heb ik altijd gezegd: ‘Ik word profvoetballer’. Mijn moeder voelde tijdens de zwangerschap al dat ik een goede traptechniek had, haha. Als peuter trapte ik altijd mijn luiers van de trap en later was ik altijd met de bal bezig. Op het moment dat ik in clubverband ging spelen, was ik meteen enorm fanatiek. Mijn teamgenoten vroegen zich wel eens af of ik wel helemaal honderd was, zo graag wilde ik winnen. Ik ben bereid ver te gaan voor die drie punten. Treiteren, irritant zijn, ik draai er mijn hand niet voor om. Dat werd me niet altijd in dank afgenomen natuurlijk, maar ik wist heel goed waarvoor ik het deed. Ik was misschien niet het grootste talent, maar door mijn werklust ben ik wel gekomen waar ik nu ben.’

Hoe uit dat fanatisme zich in de dagelijkse praktijk?

‘Ik leef echt voor de sport. Ik drink niet, ik rook niet, en ik ga zelden uit. Dat kan later ook nog wel. Ik ben veel in het krachthonk te vinden. Een vriend en tevens oud-teamgenoot van me heeft een eigen pandje waar ik veel extra training doe. Bij FC Emmen waren er naast de veldtraining niet veel mogelijkheden om krachttraining te doen, dus sindsdien neemt hij mij regelmatig onder handen. En geloof mij, hij spaart me niet. Juist omdat ik hem goed ken, vraagt hij het uiterste van me. Ik ben na zo’n sessie helemaal kapot, maar ik doe het graag. Als ik 35 ben en mijn voetballoopbaan is voorbij, wil ik mijzelf recht in de spiegel aan kunnen kijken en zeggen dat ik er het maximale uit heb gehaald.’

Read more

Share

Waarom Rodney Ubbergen gelukkiger is op amateurvelden en pleintjes

In het profvoetbal botste hij met de ene na de andere trainer, maar in het amateurvoetbal is Rodney Ubbergen (31) weer net zo gelukkig als vroeger op de Amsterdamse pleintjes. Zijn teamgenoten van DOVO zijn inmiddels gewend aan de streken van de avontuurlijke doelman.

Ubbergen speelde als doelman in de jeugd bij onder meer Ajax en AZ, kwam tot twintig wedstrijden in de Jupiler League voor onder meer Telstar en speelde twee officieuze interlands voor Suriname. Als keeper van FC Oss ging hij het internet over met een selfie van hem op de wc met zijn toenmalige vriendin Kim Feenstra achter hem onder de douche. Die tijden zijn geweest en Ubbergen keept inmiddels in de Derde Divisie bij DOVO.

In het amateurvoetbal heeft hij het plezier in het voetbal teruggevonden. VICE Sports ontmoette Ubbergen in het Fletcher Hotel in Amsterdam-Zuidoost en sprak met hem over de humor in het amateurvoetbal, de problemen die hij als profvoetballer had en het leven op de pleintjes van Amsterdam.

VICE Sports: Ha Rodney, we zouden elkaar eerder spreken, maar er kwam een buikgriepje tussendoor. Ben je alweer hersteld?
Rodney Ubbergen: Ik houd mijn eten weer binnen, maar ik heb echt een week op de wc gezeten. Volgens mij gaat er een virus rond, want twee ploeggenoten van DOVO en mijn broertje hadden er ook al last van. Het kwam mij wel goed uit, want we hadden een weging bij DOVO. Ik was dus mooi op gewicht.

Ik ben alleen een beetje moe, maar dat komt omdat ik laat ben gaan slapen. Ik kreeg het nieuwe UFC-spel gisteravond binnen en heb de hele nacht gespeeld. Volgens mij heb ik wel dertig keer gezegd dat ik een laatste potje ging doen.

Heb je nog een selfie op de wc genomen? Zoals met Kim Feenstra destijds.
Haha, dat was een grap van ons beiden, maar iemand bracht het op internet alsof ik het stiekem deed. Maar ik heb dat achter me gelaten man. Ik ben verder gegaan met mijn leven en praat over geen enkele ex.

Het is toch waar mensen je van kennen. In die tijd was je nog profvoetballer bij FC Oss, nu speel je bij de amateurs. Hoe bevalt dat?
Heel goed. Ik heb minder verplichtingen binnen het voetbal en dus meer vrijheid. Ik kom momenteel rond van het handelen in huizen. Gericht inkopen, beetje opknappen en weer doorverkopen. Je hoeft maar één keer een huis te verkopen en je zit goed voor een jaartje. Daardoor kan ik mijn tijd invullen zoals ik wil. Het amateurvoetbal past daar goed in. Ik ben aanvoerder en voel me goed bij DOVO. De meeste ploeggenoten hebben een negen-tot-vijf-baan en kijken wel eens op van hoe vrij ik leef, maar ik kan wel avonturen met ze beleven.

Lees het volledige interview gratis op de website van VICE Sports.

“Als het leven over is, kan je je geld niet meenemen, je kan niemand meenemen. Dus kun je beter nu plezier maken.”

Share

De supporterscoördinator van Heracles Almelo had vroeger zelf een stadionverbod

Raymond Alfons werd door Heracles Almelo uit de hekken geplukt en op een kantoor gezet als supporterscoördinator. De geboren en getogen Almeloër bleef in zijn fanatiekste jaren altijd staan voor zijn club en schuwde een knokpartij niet. Hij mocht door een stadionverbod een tijd het stadion niet meer in, maar heeft nu de sleutel die overal toegang biedt.

“Ik kan nu jongeren bereiken die in dezelfde situatie zitten als ik vroeger,” zegt Alfons met een glimlach als VICE Sports hem opzoekt. In het nieuwe museum van Heracles haalt hij herinneringen naar boven aan zijn roerige supportersverleden. Hij vertelt in geur en kleur over zijn laatste vechtpartij, de wetten van de tribune, het bier-incident met Diederik Boer, fans die de spelersbus opwachten en te zware straffen.

VICE Sports: Ha Raymond, we staan voor een nieuw seizoen. Hoe kijk jij als supporterscoördinator terug op het afgelopen seizoen?
Raymond Alfons: Vooral als het jaar waarin Nico-Jan Hoogma en John Stegeman vertrokken, nadat eerder Jan Smit al wegging. Zij laten de club financieel gezond en met een tiende plek achter. Zolang de prestaties op het veld goed zijn, hebben de supporters weinig te klagen. Echte onrust of vervelende situaties hebben we dit seizoen dan ook niet gehad.

Er was wel een hoop rumoer toen een supporter bier over PEC Zwolle-doelman Diederik Boer gooide. Hoe is dat afgelopen?
Die supporter is aan de digitale schandpaal genageld. Hij was overal op social media te zien en werd zelfs door zijn werkgever aangesproken op de actie. Ik keur het absoluut niet goed wat hij gedaan heeft, maar het is jammer dat de voorgeschiedenis niet werd getoond. Twee minuten eerder schoot Boer een tweede bal namelijk hard in het vak van de fanatieke supporters, alsof hij een uittrap de verkeerde kant op nam. Er ontstonden spreekkoren richting Boer en die jongen gooide vanuit de emotie een biertje over hem heen. Het was geen mes, geen honkbalknuppel en geen vuistslag. In de straf hebben we rekening gehouden met die achtergrond. Vanuit mijn eigen ervaring weet ik hoe belangrijk dat is.

Lees het volledige interview gratis op de website van VICE Sports.

“Je kan wel de hele dag jointjes roken en denken dat je Pablo Escobar bent, maar de realiteit komt je vanzelf halen. Elke dag heb je de kans om het beter te doen, maar dan moet je het wel doen. Acties maken het verschil. Wat je nu doet, kan bepalend zijn voor je toekomst. Dat probeer ik de jongens op de tribune mee te geven.”

Share

Andries Jonker: “Arsenal en Ajax blinken uit in hun identiteit” (Parool)

Het eerste elftal van Arsenal moet voor de helft uit eigen jeugd komen te bestaan. Daar werkt Andries Jonker als Hoofd Jeugdopleiding bij de Londense grootmacht naartoe. De Amsterdammer maakt daarbij graag gebruik van Ajax als voorbeeld. (Het Parool, november 2016)

Naast de trainingsvelden van de Hale End Academy zijn graafmachines in de weer. Er wordt een nieuw veld aangelegd. Hier in Noord-Londen wordt geïnvesteerd in de Arsenal-voetballers van de toekomst. De jongens, tussen de negen en zestien jaar, oud staan hier aan het begin van een opleiding die moet eindigen in het Emirates Stadium.

Daarvoor zijn de beste faciliteiten voor handen. Nieuwe kleedkamers, moderne technologieën, studieruimtes en een overdekt voetbalveld. In de gang naar het veld hangen foto’s van spelers die recent de volgende stap hebben gemaakt. Het blijkt de hand van Andries Jonker (54). De Nederlander staat sinds twee jaar aan het hoofd van de opleiding en heeft zo grote invloed op de vernieuwing van het complex. “Eerst stond er nog een gebouw uit de jaren dertig en lagen er kleine veldjes,” zegt Jonker tussen twee happen van een broodje kaas door. “Het kost een hoop geld, maar ik wil de beste omstandigheden creëren.”

Read more

Share