Category: Overig (page 3 of 3)

Aangekomen bij het huis van Peter Blom is de ontvangst hartelijk. Een man in een open blouse, met een klassieke opa-pet en een bril met gekleurde glazen doet de deur open. Onder deze vermomming gaat voormalig Opgezwolle-lid en drievoudig winnaar van de gouden greep voor beste producer Delic schuil. Tegenwoordig is hij kunstschilder en geeft hij lessen in het produceren en mixen van muziek. Hij heet ons welkom en na het bestijgen van de trap mogen de schoenen uit en wordt het koffiezetapparaat aangezet. Niet veel later is het gezelschap van cursisten compleet. Na de eerste les van vorige week zijn ze klaar voor de tweede ronde van Les van Delic. (Artikel voor HIJS, 25-03-2015)

Voordat we de studio induiken, vertelt Delic over de plannen van vandaag. Ille en Don Guan, twee van de deelnemers en beatmakers/rappers van De Fakkelteit in Zwolle, hangen nu al aan zijn lippen. Delic vertelt dat ze vandaag bezig gaan met een plan van aanpak voor een nummer en dat hij blijft mekkeren over flow en ritme. Als het tijd is om een verdieping hoger de studio te betreden, zien we de twee belangrijkste zaken van Delic bij elkaar: muziek en schilderkunst.

De kamer is gevuld met zijn productieapparatuur grotendeels bestaande uit beeldschermen en boxen, de door hem gemixte plaat One van Pete Philly en kilo’s isolatiemateriaal op de muren en het plafond. Een paar opgedroogde kwasten verraden ook de aanwezigheid van een kunstenaar. Delic kruipt even in zijn rol als schilder Peter Blom (“Je mag Delic of Peter zeggen, ik reageer op allebei.”). Terwijl hij onder een aantal zwarte doeken wat schilderijen vandaan tovert, zegt hij: “Deze heb ik net verkocht. Ik was helemaal vergeten dat ie te koop stond, maar blijkbaar stond het nog op mijn site.” Even staan alle bezoekers bewonderend te kijken naar de nieuwe serie schilderijen, het best te beschrijven als surrealistische straatbeelden, maar nog beter check je Delics schilderstijl zelf op de website van Peter Blom Paintings.

Voor nu even genoeg over de kunst, terug naar de muziek. Delic vraagt de deelnemers van de cursus, naast Ille en Don Guan ook de goedlachse Ugur, of ze allemaal een track van zichzelf en foto’s van hun opnamelocaties hebben meegenomen. De antwoorden zijn bevestigend. Voordat Delic met het materiaal bezig gaat, wil hij het eerst even hebben over de mindstate van de deelnemers. Hij vertelt dat hij tijdens en na zijn wereldreis geobsedeerd is geraakt door de mindstate van de mens. Hij vertelt over theorieën uit het Verre Oosten en over drie verschillende mindstates (haastig, sloom en helder) en de invloed hiervan op het creatieve proces bij het maken van muziek, schilderen of schrijven. “Als je je mind kan controleren, kun je de resultaten van je acties beter controleren”, stelt Delic. “Ik ben heel enthousiast geworden over deze denkwijze, dus we kunnen het er lang over hebben. Maar dat doen we volgende week. We kunnen nu ook gewoon beats maken.”

Read more

Het voetbal was niet om over naar huis te schrijven en op de tribunes moesten kinderen vluchten voor onrust. Het moest een gezellig uitje worden waarin vrienden uit Mexico City en Londen kennis zouden maken met de Nederlandse voetbalsfeer. Die kan zo gezellig zijn, maar was dat zondag in de Amsterdam Arena allerminst.

Het eerste, en wat later bleek het enige, Ajax-doelpunt hadden ze al gemist. Maar Ajax was goed begonnen en zou nog wel een keer scoren. De ArenA is imponerend voor de internationale voetbalfans, al zijn ze bij Chivas America en Arsenal een groot stadion gewend.

De vlaggen met de gewonnen bekers maken indruk. Terwijl ik wacht op een goed moment om mijn vrienden van een gezamenlijke tijd in Barcelona te vertellen over betere tijden van het Nederlandse voetbal en Ajax, scoort Willem II de 1-1. Toch maar even wachten.

Het publiek fluit harder en vaker dan bij wedstrijden in Mexico. Het doet de voetbaltoeristen pijn aan de oren. Zijn de fans publiek misschien verwend door al die prijzen in het verleden? Net als de geschiedenisles over de gouden jaren van het Nederlandse voetbal start, scoort Willem II de 1-2. Ajax maakt zijn naam niet waar. De vlaggen van de Europa Cup wapperen niet meer. De groep internationale voetballiefhebbers ziet het niet gebeuren dat een Nederlandse club snel een Europese prijs zal winnen. Dat hadden veel mensen in Nederland al bedacht, of zelfs geaccepteerd.

De wedstrijd is niet het meest interessante meer. Het verschuifbare dak trekt wel de aandacht. Er wordt gelachen om het verhaal dat er tegen Feyenoord sneeuw doorheen viel, dat landde op het hoofd van coach Frank de Boer. “Moet leuk zijn geweest voor de Feyenoord-fans”, zegt de Londenaar. Hij is verbaast als hij hoort dat die al jaren niet meer welkom zijn in de ArenA. De Mexicanen kunnen het zich lastig voorstellen. Eentje wijst naar twee rijen achter ons. Daar zitten twee andere Mexicaanse voetbalfans naast elkaar. Eén in het shirt van Chivas, de ander in het shirt van America. De twee grootste rivalen.

Het zet de onrust die later in Vak 410 ontstaat in een ander licht. Wat er gebeurd is, is gissen, maar dat de groep duwende en trekkende mannen de rust niet kon bewaren is duidelijk. Als de helft van de vechtende partijen verwijderd is, zingen de overgebleven fans samen met de fanatieke fans achter de goal. De wedstrijd lijkt ze even niet te boeien. Er gebeurt ook niet veel op het veld en de score blijft onveranderd.

Op de weg terug van het stadion hoor ik een kleine jongen aan zijn vader vragen: “Papa, waarom floten ze zo hard?” Het antwoord is alleszeggend: “Het was drama vandaag jongen. Dan zingen ze geen Hup Ajax Hup.”

Op de website Het Parool: Een niet geslaagd uitje naar de Arena

Haarlem / De Koekamp – De nabootsing van de eerste voetbalwedstrijd van Nederland heeft een geslaagde dag en een spannend duel opgeleverd. Op De Koekamp in Haarlem, waar Pim Mulier in 1879 het voetbal introduceerde, namen oud-spelers van de Koninklijke HFC en EDO het tegen elkaar op in een unieke, nostalgische sfeer. (Artikel voor Sociéte Pim Mulier en radio-item RTV Noord Holland, augustus 2015)

Read more

Recent onderzoek heeft aangetoond dat nog geen vier procent van de topclubs wordt geleid door een coach die behoort tot een etnische minderheid. Dat moet veranderen. (maart 2015)

‘We waren al trots dat Giovanni als eerste Molukse voetballer een WK-finale haalde. Dat gevoel van trots is er nu ook. Wat Cruijff voor jullie is, is Giovanni voor de Molukse gemeenschap.’ Was getekend Simon Tahamata, oud-voetballer van Ajax en Feyenoord, gisteren, in een reactie op de benoeming van Van Bronckhorst als hoofdtrainer van Feyenoord.

Zijn reactie sluit aan bij recent onderzoek. Nog geen vier procent van alle clubs op het hoogste niveau in zes onderzochte landen wordt geleid door een coach die behoort tot een etnische minderheid. De KNVB, de Uefa en antidiscriminatie-organisatie Fare presenteerden onlangs een rapport met cijfers over het aantal donkere coaches en blanke coaches. Dr. Jacco van Sterkenburg van de Erasmus Universiteit onderzocht de Nederlandse situatie en sprak met getinte trainers. Veel van hen voelden dat ze door hun huidskleur werden gehinderd in hun carrière om als coach aan de slag te gaan of om door te stromen.

“Een voorbeeld is een assistent-coach die een aantal jaar geleden in de eerste divisie wilde promoveren naar de positie van hoofdcoach. De clubleiding vond hem capabel, maar wilde sponsoren en supporters niet voor het hoofd stoten. Een donkere coach zou te gevoelig liggen. Trainers hadden soms het gevoel dat ze hun mening beter voor zich konden houden vanwege hun huidskleur. Het expliciete racisme in stadion als bananen gooien en oerwoudgeluiden is in Nederland afgenomen, maar aan deze vorm van discriminatie lijkt weinig veranderd.”

Regillio Simons weet hoe moeilijk het is om als getinte trainer aan een baan te komen in de voetballerij. “Het zijn vaak de donkere jongens die buiten de boot vallen.” Voordat hij jeugdtrainer werd bij Ajax, ondervond hij problemen bij het vinden van een baan als hoofdtrainer bij een betaald voetbalclub. De Amsterdammer van Surinaamse afkomst behaalde in 2010 het hoogste trainersdiploma en was sindsdien op zoek naar een baan in het betaalde voetbal. Ondanks ervaringen bij zeven amateurclubs bleef een reactie negen van de tien keer uit.

“Als ik naar het gewenste profiel kijk, pas ik perfect in het plaatje. Ik loop al meer dan twintig jaar rond in de voetballerij, ik heb een diploma en ik heb aantoonbare ervaring als coach,” aldus Simons. “Aan het eind van de rit wordt echter elke keer voor iemand anders gekozen. Als ik dan kijk naar de ervaring van diegene, krab ik me wel eens achter mijn oor en krijg ik het gevoel dat dat niet het enige is waar naar gekeken wordt.”

Read more